Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Η χερσαία χελώνα


 Οι χερσαίες χελώνες ζουν αποκλειστικά στην ξηρά και υπάρχουν σήμερα περίπου 50 είδη. Τρέφονται κυρίως με φυτά αλλά θεωρείται παμφάγο ζώο. Τους χειμερινούς μήνες οι χελώνες πέφτουν σε χειμέρια νάρκη και η γονιμοποιήση τους γίνεται τους θερινούς μήνες, γεννώντας από 2 ως 12 αυγά.
Συγκεκριμένα τα 3 χερσαία (άγρια)είδη της Ελλάδας(και τα μοναδικά της Ευρώπης) είναι: -το είδος Testudo hermanni (με μερικά υποείδη, από τα οποία κάποια εντός και κάποια εκτός Ελλάδας), ελληνιστί Χελώνα μεσογειακή ή χέρμαννη ή του Χέρμαν.Απαντά κυρίως στην Ηπειρωτική Ελλάδα, την Εύβοια και στα Ιόνια νησιά, -το είδος Testudo graeca, κοινώς ελληνική χελώνα. Στη χώρα μας απαντά κυρίως στη βόρεια και κεντρική ηπειρωτική Ελλάδα και σε ορισμένα νησιά(Εύβοια,Μήλο,Κύθνο,Θάσο,Σαμοθράκη,Λήμνο,Κώ,Χίο), -το είδος Testudo marginata ,με ελληνική ονομασία Μαυριτανική ή Κρασπεδωτή χελώνα το οποίο θεωρείται ενδημικό είδος της Ελλάδας (εκτός Ελλάδας εντοπίζεται μόνο στη Σαρδηνία, όπου μάλλον έχει μεταφερθεί από τον άνθρωπο).Απαντά κυρίως στη νότια και κεντρική Ελλάδα,φθάνοντας βόρεια μεχρι τον Όλυμπο.
Γενικώς δεν θεωρούνται απειλούμενα είδη αλλά ο πληθισμός τους έχει περιοριστεί τα τελευταία χρόνια κυρίως λόγω του ανθρώπου.Είναι τα πιο μακρόβια Σπονδυλόζωα, εν τούτοις η ανάπτυξή τους είναι γρήγορη, με την γεννητική ωρίμανση να επιτυνγάνεται πρίν τα 10 χρόνια για τα αρσενικά και λίγο πιο μετά για τα θηλυκά.
Τα νεογέννητα χελωνάκια των τριών αυτών ειδών έχουν μήκος 3-3.5cm και όταν μεγαλώνουν μπορούν να φτάσουν (οι μαυριτανικές κυρίως) τα 30-35cm +, ενώ το βάρος τους μπορεί να ξεπεράσει τα 10kg .
Στην αιχμαλωσία,γενικά, ζουν περισσότερα χρόνια οπότε αποτελούν μακροχρόνια δέσμευση από μέρους μας. Τόσο μακροχρόνια που μάλλον θα κληροδοτηθεί.
Συγκεκριμένα και οι 3 χελώνες ξηράς τις χώρας μας προστατεύονται αυστηρά.

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Η κόκκινη οχιά της Μήλου












 Η οχιά της Μήλου απειλείται έχει εδώ και 14 χρόνια, αλλά ουσιαστικά δεν έχει γίνει τίποτα για να προστατεύσουν ή βιότοπό του. Ωστόσο, οι αιτίες της παρακμής της είναι γνωστές, και οι προτάσεις για μέτρα διατήρησης έχουν γίνει. Η οχιά της Μήλου εμφανίζεται μόνο στα νησιά Μήλος, Κίμωλος, Πολύαιγος και Σίφνος στις δυτικές Κυκλάδες, Ελλάδα. Μήλος, το μεγαλύτερο νησί με έκταση 100 τετραγωνικά μίλια (160 τετραγωνικά χιλιόμετρα), έχει το μεγαλύτερο πληθυσμό οχιά, αλλά κατάλληλο βιότοπο έχει επιδεινωθεί για περισσότερα από 15 χρόνια. Προτιμώμενη βιότοπο της οχιάς είναι βραχώδεις πλαγιές με τα μικρά δέντρα και θάμνους με διάσπαρτες




Η σπάνια κόκκινη οχιά της Μήλου με τον έντονο κεραμιδί χρωματισμό, ζει κοντά στα νερά ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση στις κοίτες των χειμάρρων, στις καλλιέργειες και σπάνια σε ξηρές πετρώδεις περιοχές.

Χαρακτηριστικό του είδους είναι η ποικιλοχρωμία του. Συνήθως έχει γκριζοκαφέ ή γκριζοκίτρινο χρώμα με ανοιχτόχρωμα σχέδια, ανάλογα με το περιβάλλον που ζει, ενώ στη Μήλο απαντάται κυρίως η κόκκινη οχιά. Το κεφάλι της είναι πλακουτσωτό, τριγωνικό, στενό εμπρός και φαρδαίνει απότομα προς τα πίσω, ενώ σκεπάζεται με σκληρά γυαλιστερά λέπια. Η γλώσσα της είναι μακριά, σκούρα και διχαλωτή. Στην επάνω σιαγόνα έχει δύο δόντια που στη βάση τους φέρουν δύο δηλητηριώδεις αδένες, οι οποίοι με το δάγκωμα χύνουν το δηλητήριο.

Είναι ζώο που κυκλοφορεί τη μέρα, όταν όμως έχει πολλή ζέστη κυκλοφορεί και τις πολύ πρωινές ή βραδινές ώρες. Τρώει μικρά θηλαστικά, σαύρες και το Σεπτέμβρη αναρριχάται στα δέντρα και συλλαμβάνει πουλιά. Δεν επιτίθεται στον άνθρωπο παρά μόνο αν ενοχληθεί παρατεταμένα και έντονα.

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Καρχαρίας



Οι καρχαρίες είναι ψάρια που ανήκουν στην υπέρταξη Σελαχίμορφα. Οι καρχαρίες και τα μικρότερα συγγενικά τους σκυλόψαρα, γαλέοι κ.ά. έχουν ομοιογένεια μορφολογική και λειτουργική. Έχουν ασβεστοποιημένο και αποκλειστικά χόνδρινο σκελετό, μεγάλο κεφάλι, μεγάλα δόντια, σώμα επίμηκες, υδροδυναμικό, ισχυρή ουρά, με συνήθως ετερόκερκο ουραίο πτερύγιο, δέρμα τραχύ (καστανό στη ράχη και καστανόλευκο στην κοιλιά) καλυμμένο από "πλακοειδή λέπια" (δερματικά δόντια). Πρόκειται για ταχύτατους και άριστους κολυμβητές, αδηφάγα, σαρκοβόρα ψάρια. Επίσης οι περισσότεροι καρχαρίες είναι ωοζωοτόκα ζώα.
Οι καρχαρίες έχουν διαφοροποιηθεί σε περίπου 440 είδη με μέγεθος από 20 εκατοστά μέχρι 15 μέτρα (φαλαινοκαρχαρίας). Ζουν κυρίως στις θερμές θάλασσες, αλλά μπορεί να τους συναντήσει κανείς σπάνια και σε μεγάλους πλωτούς ποταμούς στους οποίους εισέρχονται ακολουθώντας τα εμπορικά πλοία, με εξαίρεση τον ταυροκαρχαρία[notes 1] που μπορεί να ζήσει άνετα τόσο στο γλυκό όσο και αλμυρό νερό.

 Η ονομασία "καρχαρίας" προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη κάρχαρον (= πριόνι), λόγω του σχήματος και της διάταξης της οδοντοστοιχίας του

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Αλεπού

Το τρίχωμα της, πολύ πυκνό το χειμώνα, περνά από μια ανοιξιάτικη αλλαγή στη διάρκεια της οποίας, η γούνα πέφτει σε κομμάτια. Παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία χρωματισμών, ξεκινώντας απ' το ζωηρό κόκκινο ώς το καστανό σκούρο.
Το μπρος μέρος των ποδιών της και το πίσω των αυτιών της είναι μαυριδερά. Η άκρη της ουράς είναι πάντα άσπρη.
Η αλεπού έχει μήκος από 55 ώς 80 εκατ. (ουρά: 30-35 εκατ.) μ' ένα βάρος από 3 ώς 10 κιλά.
Είναι ένα από τα άγρια σαρκοφάγα που ξέρει καλύτερα να προσαρμόζεται στις μεγάλες μεταβολές που έκανε ο άνθρωπος στο βιότοπο.
Τη συναντούμε έτσι μέσα σε πυκνά δάση όσο και σε θαμνώδεις περιοχές, σε πάρκα και στα περίχωρα των μεγάλων πόλεων, όσο και σε δημόσιους σκουπιδότοπους, όπου της αρέσει να ψαχουλεύει. Μοιάζει όμως να προτιμά πιο πολύ δασώδεις περιοχές, πολύ πυκνές.